جذب و تجمع زیستی سزیم پایدار و سزیم-137 به کمک جلبک سبز آبی یا سیانوباکتری اُسیلاتوریا هوموژنا

حذف سزیم پایدار و سزیم-137 به کمک جلبک سبز- آبی یا سیانوباکتری زنده­ی اُسیلاتوریا هوموژنا از محیط­‌های آبی مورد بررسی قرار گرفت. میزان حذف سزیم پایدار و سزیم- 137 بعد از 240 ساعت به ترتیب، برابر با 989 نانوگرم سزیم و 2389 میلی­ بکرل سزیم 137 بر میلی­متر مکعب زیست­‌توده به دست آمد. pH بهینه­‌ی جذب سزیم 10±0.3بود و با تغییر pH در مقادیر 4، 6 و 8 تغییر قابل­‌توجهی برای جذب سزیم به کمک زیست‌­توده­ی سیانوباکتری مشاهده نشد. افزایش مقدار زیست­‌توده­ی سیانوباکتری موجب حذف بیش­تر سزیم شد. بیشینه میزان حذف در محیط کشت مایع محتوی 133 میلی­گرم بر لیتر سزیم و 20.53 میلی­متر مکعب زیست­توده بر میلی­لیتر محیط کشت برابر با 5.75 میلی­گرم بر لیتر بود. درصد حذف سزیم با تغییر غلظت آن از 0.133 تا 332.5میلی­گرم بر لیتر از %1.1، به %5.2 افزایش یافت. در 1200 لوکس روشنایی مقدار بیشینه­‌ی حذف سزیم برابر با 1065 نانوگرم بر میلی­متر مکعب زیست‌­توده و در غلظت 332.5 میلی­گرم بر لیتر سزیم (2.5 میلی­‌مول بر لیتر) میزان جذب 4530 نانوگرم بر میلی­متر مکعب زیست­‌توده به دست آمد. از میکروسکوپ روبشی پروتون و پرتونگاری خودکار برای تأیید جذب سزیم در زیست توده استفاده شد. جذب سزیم پایدار و سزیم-137 منطبق بر معادله­‌ی خطی لانگمویر بود و پارامترهای مدل به ترتیب،  qmax=854 ng Cs/mm3 biomass, 2272 mBq 137Cs/mm3 biomass و b=0.00011(R2=0.97), and b=0.000009 (R2=0.96), respectively به دست آمد.